3. پیروزی بزرگ

سوره نساء 73

((یا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِیماً))

((می‌گویند: ای کاش ما هم با آنها بودیم و به رستگاری بزرگی می‌رسیدیم))

 

امام رضا ـ علیه السّلام ـ به «ریّان بن شبیب» فرمود: ای پسر شبیب! اگر دوست داری که در مکان‌های بنا شده در بهشت با پیامبر و خاندانش باشی، پس قاتلان حسین ـ علیه السّلام ـ را لعنت نما، ای پسر شبیب! اگر دوست داری به ثواب کشته‌شدگان در راه حسین برسی پس چون او را یاد کنی بگو: «ای کاش با آنان بودم و به پیروزی و کامیابی بزرگی می‌رسیدم»

 

4. خویشاوندان پیامبر

سوره نساء 36

(( وَ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ لا تُشْرِکُوا بِهِ شَیْئاً وَ بِالْوالِدَیْنِ إِحْساناً وَ بِذِی الْقُرْبى...))

(( و خدای یکتا را بپرستید و هیچ چیزی را شریک او نگیرید و احسان کنید به پدر و مادر و خویشاوندان))

در روایتی از امام صادق ـ علیه السّلام ـ آمده است که منظور از «والدین» رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ و علی ـ علیه السّلام ـ است و منظور از «ذی‌القربی» حسن و حسین ـ علیهما السّلام ـ است.

 

5 .نفس مطمئنه

سوره الفجر 27 و 28

(( یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعِی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةً ))

((تو ای روح آرام یافته به سوی پروردگارت بازگرد. در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است))

 

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود:
سورة فجر را در نمازهای واجب و مستحب خود بخوانید، که آن سورة امام حسین ـ علیه السّلام ـ است.
«ابو اُسامه» که در مجلس حاضر بود پرسید: چگونه این سوره به حسین بن علی اختصاص دارد؟ فرمود: آیا آن سخن را نشنیده‌ای که خدا فرمود:
«یا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ» منظور خداوند از نفس مطمئنّه، حسین بن علی است که دارای روح آرام یافته‌ای است و هم خدا از او راضی است و هم او از خدا راضی است.

6. بشارت حسینی

سوره انبیاء 69

(( قُلْنا یا نارُ کُونِی بَرْداً وَ سَلاماً عَلى إِبْراهِیمَ ))

(( ما خطاب کردیم: ای آتش! برای ابراهیم سرد و سالم باش ))

 

امام صادق ـ علیه السّلام ـ از امام حسین ـ علیه السّلام ـ روایت می‌کند که آن حضرت در کربلا، قبل از کشته شدن فرمود:

رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ گفت: پسرم! تو روزی به عراق می‌روی و به شهادت می‌رسی و جماعتی با تو به شهادت می‌رسند و سپس آن حضرت، آیة مبارکة فوق را تلاوت کرد، و فرمود: جنگ برای تو و اصحابت «سرد و سالم» می‌شود. پس بشارت داد بر آنان که: به خدا قسم! اگر ما را به قتل برسانند، ما وارد بر پیامبرمان می‌شویم...

7. بشارت

سوره اسراء 9

(( وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً ))

 

(( و اهل ایمان را که عمل آنها نیکوست، به اجر بسیار نکو بشارت دهد ))

 

روایت شده است از ابن عباس که گفت: رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ بشارت داد علی و جعفر و عقیل و حمزه و فاطمه و حسن و حسین ـ علیهم السّلام ـ را به بهشت؛ چون آنها مصداق الذین یعملون الصالحات» بودند.

 

8. ماه و خورشید 

سوره شمس 2 و 3

((  وَ الْقَمَرِ إِذا تَلاها وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها ))

((قسم به ماه که پیرو آفتاب تابان است و قسم به روز، هنگامی که جهانی را روشن می‌کند))

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود:
منظور از آیة شریفة فوق امام حسن و امام حسین ـ علیهما السّلام ـ است و منظور از: «وَ النَّهارِ إِذا جَلاَّها» قیام امام زمان ـ علیه السّلام ...

 

9 . تخت‌های عزّت

سوره مطففین 22 و 23

(( إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِی نَعِیمٍ عَلَى الْأَرائِکِ یَنْظُرُونَ ))

(( بدرستی که نیکوکاران در بهشت متنعّمند بر تخت‌های عزت تکیه زنند و نعمت‌های خدا را می‌نگرند ))

از ابن عباس روایت شده است که این آیه در حق علی و فاطمه و حسین و حسین ـ علیهم السّلام ـ نازل شده است.

 

10. به چه گناهی کشتید؟ 

سوره نحل 58 و 59

(( وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ ))

(( و هنگامی که از دختران زنان به گور شده باز پرسند به کدامین گناه کشته شده است؟ ))

 

از امام صادق ـ علیه السّلام ـ روایت شده است که، منظور از دو آیة فوق حضرت امام حسین ـ علیه السّلام ـ است و این دو آیه در حق او نازل شده است.

11. صور الهی 

سوره نازعات 6 و 7

(( یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ))

(( روزی که لرزنده بلرزد و از پی آن لرزة دیگری افتد.))

 

از امام صادق ـ علیهم السّلام ـ روایت است که منظور از «الراجفة» حسین بن علی ـ علیه السّلام ـ است.

12. مثل اصحاب کهف

سوره کهف 9

(( أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحابَ الْکَهْفِ وَ الرَّقِیمِ کانُوا مِنْ آیاتِنا عَجَباً ))

(( آیا گمان کردی. اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟ ))

 

منهال می‌گوید: بخدا در دمشق بودم که دیدم، سر بریدة حسین بالای نیزه آیة فوق را تلاوت نمود و فرمود:

شگفت‌تر از مثل اصحاب کهف، حکایتِ کشته شدن و حمل (و بر نیزه شدن) سر من است.

 

13. مغربین

سوره الرحمن 17

(( رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ))

(( آن خدایی که آفرینندةدو مشرق و مغرب است.))

 

در روایتی که از امام صادق ـ علیه السّلام ـ ، در مورد آیة فوق پرسیدند ایشان فرمود: منظور از، «مشرقین» رسول خدا و امیرالمؤمنین ـ علیهما السّلام ـ است و منظور از «مغربین» امام حسن و امام حسین ـ علیهما السّلام ـ است.

 

14 . آینه طهارت

سوره احزاب 33

((  إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً ))

(( خداوند چنین می‌خواهد که رجس و هر آلایش را از شما خانوادة نبوت ببرد و شما را از هر عیب پاک و منزه می‌داند.))

روایات بی‌شماری در تفسیر این آیة شریفه از معصومین ـ علیهم السّلام ـ وارد شده است که فرموده‌اند، منظور از «اهل‌البیت» خمسة طیبه هستند.

15 . پشتوانة امامت

سوره زخرف 28

(( وَ جَعَلَها کَلِمَةً باقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ))

(( و این خدا پرستی را در همة ذرّیة خود (محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ) تا قیامت باقی قرار داد تا فرزندانش به خدای یکتا رجوع کنند. ))

از رسول خدا ـ صلی الله علیه و آله ـ نقل شده است که فرمود: خداوند امامت را در پشت حسین ـ علیه السّلام ـ قرار داد و نُه امام دیگر از صُلب اویند.

 

16. مزدی نمی‌خواهم

سوره شوری 23

(( قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبى...))

(( بگو مزدی برای رسالت نمی‌خواهم مگر دوستی و محبت با خویشاوندانم.))

 

از رسول خدا سؤال کردند منظور از «قربی» در آیة فوق چه کسانی هستند؟حضرت فرمود: علی و فاطمه، حسن و حسین ـ علیهم السّلام .

 

17. در راه حج

سوره قصص 21

 

((فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً یَتَرَقَّبُ...))

(( پس (موسی) هراسان از شهر خارج شد در حالی که چشم به راه بود.))

 

وقتی امام حسین ـ علیه السّلام ـ از مدینه به طرف مکه راهی شد، آیة فوق را قرائت می‌کرد.

18. قاری قرآن

سوره شعرا 227

(( وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ ))

(( و آنانکه ظلم و ستم کردند،‌ بزودی خواهند دانست که به چه کیفر و دوزخ انتقامی بازگشت می‌کنند. ))

 

در مقاتل معتبری آمده است هنگامی که سر امام حسین ـ علیه السّلام ـ را جدا نمودند و بر نیزه زدند، آیه فوق را تلاوت می‌نمود.

 

19 . اهل سجود

سوره شعرا 219

 

(( وَ تَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ...))

(( و به انتقال تو در اهل سجود به همه آگاه است ))

از ابی الجارور نقل شده است که امام باقر ـ علیه السّلام ـ فرمود: منظور از آیة فوق، علی و فاطمه و حسن و حسین و اهل‌بیت آنهاست.

20 .دور از شهر و دیار

سوره حج 40

(( الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلاَّ أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ...))

((همان‌ها که از خانه و شهر خود. به ناحق رانده شدند، جز این‌که می‌گفتند: پروردگار ما خدای یکتاست.))

امام صادق ـ علیه السّلام ـ دربارة آیة فوق فرمود: این آیه دربارة علی و جعفر و حمزه نازل شد و در حسین ـ علیه السّلام ـ تحقق یافت. بر همة آنان درود و سلام باد.

21 . پیروی از حسین ـ اطاعت از خدا

سوره نور 52

((وَ مَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ یَخْشَ اللَّهَ وَ یَتَّقْهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْفائِزُونَ))

((و هر کس خدا و پیامبرش را اطاعت کند و از خدا بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهیزد، چنین کسانی همان پیروزمندان واقعی هستند.))

 

رسول خدا ضمن حدیثی می‌فرماید: سعادتمند، آنانند که از دوستان و پیروان حسین ـ علیه السّلام ـ هستند. به خدا سوگند ایشان در روز قیامت پیروز و نیک بختند.

22 . من بیمار حسینم

سوره صافات 88 و 89

(( فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ فَقالَ إِنِّی سَقِیمٌ ))

(( پس نگاهی به ستارگان افکند و گفت من بیمارم و با شما به مراسم جشن نمی‌آیم.))

امام صادق ـ علیه السّلام ـ دربارة این آیه فرمود: ابراهیم ـ علیه السّلام ـ بر مصایبی که بر حسین ـ علیه السّلام ـ فرود می‌آید، اندیشه نمود و گفت: من از آنچه بر حسین ـ علیه السّلام ـ می‌آید، بیدار گشته‌ام.

 

23. حسین (علیه السّلام) و زکریا

سوره مریم 7

(( لَمْ نَجْعَلْ لَهُ مِنْ قَبْلُ سَمِیًّا ))

(( و پیش از این هم نامی برای او قرار نداریم.))

 

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: منظور از آیة فوق «حسین بن علی و یحیی بن زکریا» است که از قبل، هم نامی نداشت و آسمان فقط بر آن دو، چهل روز گریه کرد.

گفته شد: گریستن آسمان چگونه بود؟ فرمود: به سرخی طلوع و به سرخی، غروب می‌کرد.

24. کلمة طیّبه

سوره ابراهیم 24

((أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِی السَّماءِ))

(( آیا ندیدی چگونه خداوند «کلمة طیبه» را به درخت پاکیزه‌ای تشبیه کرد که ریشة آن (در زمین) ثابت و شاخة آن در آسمان است؟ ))

 

امام صادق ـ علیه السّلام ـ در مورد آیة فوق فرمود:
ریشة این درخت، رسول خدا و شاخة آن امیرالمؤمنین ـ علیه السّلام ـ است و امام حسن و حسین ـ علیهم السّلام ـ میوة آن به شمار می‌آیند که نه تن از فرزندان او نیز شاخه‌های کوچک‌تر آنند و شیعیان
نیز به منزلة برگ آن هستند.

 

25 . قربانی بزرگ

سوره صافات 107

((وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ))

((و او را در ازای قربانی بزرگی باز رهانیدیم.))

 

از امام رضا ـ علیه السّلام ـ روایت شده است که فرمود:

منظور از ذبح عظیم در آیه فوق امام حسین ـ علیه السّلام ـ است.

 

26. سؤال بی‌جا

سوره انبیاء 23

(( لا یُسْئَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَ هُمْ یُسْئَلُونَ ))

(( و او بر هر چه که می‌کند سؤال نشود، ولی خلق از کردارشان بازخواست می‌شوند.))

مردی از امام هشتم ـ علیه السّلام ـ پرسید: به چه خاطر امامت در صُلب امام حسن قرار نگرفت؟ حضرت فرمود: چون خداوند امامت را در صُلب امام حسین ـ علیه السّلام ـ قرار داد، ‌نه در صُلب امام حسن و سپس آیة فوق را قرائت نمود.

27. تفسیری از امام زمان (عج)

سوره مریم 1

((کهیعص))

((...))

سعد بن عبدالله قمی از امام عصر (عج) در مورد آیة فوق سؤال نمود، امام ـ علیه السّلام ـ فرمود: این حروف از خبرهای غیبی خداوند است که به بنده‌اش «زکریا» داد.
«زکریا» هنگامی به که اسماء خمسه طیّبه اطلاع یافت، هرگاه به نام مبارک امام حسین می‌رسید، اشک در چشمانش حلقه می‌زد. روزی از خداوند علّت این حال را پرسید، خداوند داستان کربلا را در قالب این حروف برایش بیان فرمود.
پس «کاف» یعنی کربلا و «ها» یعنی هلاکتِ عترت و «یا» یعنی یزید که قاتل آن حضرت بود و «عین» یعنی عطش و تشنگی که بر آن حضرت مستولی می‌شود و «صاد» یعنی صبر آن حضرت بر بلا.
زکریا وقتی جریان را شنید، سه روز از مسجدش خارج نشد و مردم را راه نداد و بر حسین ـ علیه السّلام ـ گریست.

28. رجعت

سوره اسراء 6

((ثُمَّ رَدَدْنا لَکُمُ الْکَرَّةَ عَلَیْهِمْ وَ أَمْدَدْناکُمْ...))

((آنگاه شما را بروی آن برگردانیم و بر آنها غلبه دهم...))

امام صادق ـ علیه السّلام ـ فرمود: اولین کسی که در «رجعت» برگردانده می‌شود، امام حسین ـ علیه السّلام ـ است...

29. ذی‌القربی

سوره نحل 90

((إِنَّ اللَّهَ یَأْمُرُ بِالْعَدْلِ وَ الْإِحْسانِ وَ إِیتاءِ ذِی الْقُرْبى...))

((همانا خدا خلق را فرمان به عدل و احسان می‌دهد و به بذل و عطاءِ خویشاوندان امر می‌کند...))

 

همانطور که گفتیم آیات بسیار زیادی را به اهل بیت نسبت میدهند ولی یا منبع درستی ندارند یا معقول نیستند، اما تمامی توضیحات بالا در تمامی 29 مورد از کتب معتبر جمع آوری شده اند و معقول میباشند.

 

اثبات  جمله (( امام حسین قرآن ناطق است ))

از زبان آقای قرائتی...:

 

- اگر قرآن‌ سیدالکلام‌ است، (1) امام‌ حسین‌ سید الشهداست. (2)

 

- اگر در صحیفه‌ی‌ سجادیه‌ درباره‌ی‌ قرآن‌ می‌خوانیم: ‹‹و میزان‌ القسط›› امام‌ حسین‌ (ع) می‌فرماید: ‹‹امرت‌ بالقسط›› (3)

 

- اگر قرآن‌ موعظه‌ی‌ پروردگار است؛ (موعظه‌ من‌ ربکم) (4)، امام‌ حسین‌ (ع) در عاشورا فرمود: عجله‌ نکنید تا شما را به‌ حق‌ موعظه‌ کنم. ‹‹ لا تعجلوا حتی‌ اعظکم‌ بالحق›› (5)

 

- اگر قرآن‌ مردم‌ را به‌ رشد هدایت‌ می‌کند؛ (یهدی‌ الی‌ الرشد) (6)، امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌فرماید: من‌ شما را به‌ دو راه‌ ارشاد دعوت‌ می‌کنم‌ ‹‹ادعوکم‌ الی‌ سبیل‌ ارشاد›› (7)

 

- اگر قرآن‌ عظیم‌ است؛ (والقرآن‌ العظیم) (8) امام‌ حسین‌ (ع) نیز سوابق‌ عظیمی‌ دارد. ‹‹عظیم‌السوابق›› (9)

 

- اگر قرآن‌ حق‌ و یقینی‌ است؛ (وانه‌ لحق‌ الیقین) (10) در زیارت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم: آنقدر صادقانه‌ و خالصانه‌ عبارت‌ کردی‌ که‌ به‌ درجه‌ی‌ یقین‌ رسیدی. ‹‹حتی‌ اتاک‌ الیقین›› (11)

 

- اگر قرآن‌ مقام‌ شفاعت‌ دارد؛ ‹‹نعم‌ الشفیع‌ القرآن›› (12) امام‌ حسین‌ (ع) نیز مقام‌ شفاعت‌ دارد. ‹‹وارزقنی‌ شفاعه`‌ الحسین›› (13)

 

- اگر در دعای‌ چهل‌ و دوم‌ صحیفه‌ سجادیه‌ درباره‌ی‌ قرآن‌ می‌خوانیم‌ که‌ پرچم‌ نجات‌ است؛ ‹‹علم‌ نجاه`›› در زیارت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم‌ او نیز پرچم‌ هدایت‌ است، ‹‹انه‌ رایه`‌الهدی››(14)

 

- اگر قرآن‌ شفادهنده‌ است؛ (و ننزل‌ من‌ القرآن‌ ما هو شفاء) (15) خاک‌ قبر امام‌ حسین‌ (ع) نیز شفاست. ‹‹طین‌ قبر الحسین‌ شفاء›› (16)

 

- اگر قرآن‌ منار حکمت‌ است، (17) امام‌ حسین‌ نیز باب‌ حکمت‌ الهی‌ است. ‹‹السلام‌ علیک‌ یا باب‌ حکمه`‌ رب‌ العالمین›› (18)

 

- اگر قرآن‌ امر به‌ معروف‌ و نهی‌ از منکر می‌کند؛ ‹‹فالقرآن‌ آمر و زاجر››(19) امام‌ حسین‌ نیز فرمود: هدف‌ من‌ از رفتن‌ به‌ کربلا امر به‌ معروف‌ و نهی‌ از منکر است. ‹‹ارید ان‌ آمر بالمعروف‌ و انهی‌ عن‌ المنکر››(20)

 

- اگر قرآن‌ نور است؛ (نوراً مبینا) (21)، امام‌ حسین‌ نیز نور است. ‹‹کنت‌ نوراً فی‌ الاصلاب‌ الشامخه`››(22)

 

- اگر قرآن‌ برای‌ تاریخ‌ و همه‌ی‌ مردم‌ است؛ ‹‹لم‌ یجعل‌ القرآن‌ لزمان‌ دون‌ زمان‌ و لاللناس‌ دون‌ الناس›› (23)، درباره‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم‌ که‌ آثار کربلا از تاریخ‌ محو نخواهد شد. ‹‹لا یدرس‌ اثره‌ و لایمحی‌ اسمه›› (24)

 

- اگر قرآن‌ کتاب‌ مبارکی‌ است؛ (کتاب‌ انزلناه‌ الیک‌ مبارک) (25)، شهادت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز برای‌ اسلام‌ سبب‌ برکت‌ و رشد است‌ ‹‹اللهم‌ فبارک‌ لی‌ فی‌ قتله›› (26)

 

- اگر در قرآن‌ هیچ‌ انحرافی‌ نیست؛ (غیر ذی‌ عوج) (27) درباره‌ی‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز می‌خوانیم: لحظه‌ای‌ از حق‌ به‌ باطل‌ گرایش‌ پیدا نکرد. ‹‹لم‌ تمل‌ من‌ حق‌ الی‌ الباطل›› (28)

 

- اگر قرآن، کریم‌ است؛ (انه‌ القرآن‌ کریم‌ (29)، امام‌ حسین‌ نیز دارای‌ اخلاق‌ کریم‌ است. ‹‹و کریم‌ الخلائق›› (30)

 

- اگر قرآن‌ عزیز است؛ (انه‌ لکتاب‌ عزیز) (31)، امام‌ حسین‌ فرمود: هرگز زیر بار ذلت‌ نمی‌روم‌ ‹‹هیهات‌ مناالذله`›› (32)

 

- اگر قرآن‌ ریسمان‌ محکم‌ است؛ ‹‹ان‌ هذا القرآن... العروه`‌ الوثقی›› (33)، امام‌ حسین‌ نیز کشتی‌ نجات‌ و ریسمان‌ محکم‌ است. ‹‹ان‌ الحسین‌ سفینه`‌النجاه`‌ و العروه`‌الوثقی›› (34)

 

- اگر قرآن‌ بینه‌ و دلیل‌ آشکار است؛ (جائکم‌ بینه`‌ من‌ ربکم) (35)، امام‌ حسین‌ نیز اینگونه‌ است‌ ‹‹اشهد انک‌ علی‌ بینه`‌ من‌ ربک›› (36)

 

- اگر قرآن‌ را باید آرام‌ و با تانی‌ تلاوت‌ کرد؛ (و رتل‌ القرآن‌ ترتیلا)(37) زیارت‌ قبر امام‌ حسین‌ را نیز باید با گام‌های‌ آهسته‌ انجام‌ داد. ‹‹و امش‌ بمشی‌ العبید الذلیل›› (38)

 

- اگر تلاوت‌ قرآن‌ باید با حزن‌ باشد؛ ‹‹فاقروه‌ و بالحزن›› (39) زیارت‌ امام‌ حسین‌ (ع) نیز باید با حزن‌ باشد. ‹‹و زره‌ و انت‌ کئیب‌ شعث›› (40)

 

آری، حسین‌ (ع) قرآن‌ ناطق‌ و سیمایی‌ از کلام‌ الهی‌ است...

 

پی نوشت ها:

1- مجمع‌ البیان، ج‌ 2، ص‌ 361.

2- کامل‌ الزیارات.

3- جامع‌ الاحادیث‌ شیعه، ج‌ 12 ص‌ 481.

4- یونس، 57.

5- لواعج‌ الاشجان، ص‌ 26.

6- جن، 1.

7- لواعج‌ الاشجان، ص‌ 128.

8- حجر، 87.

9- بحار، ج‌ 98، ص‌ 239.

10- الحاقه، 51.

11- کامل‌ الزیارات، ص‌ 202.

12- نهج‌الفصاحه، جمله‌ 662.

13- زیارت‌ عاشورا.

14- کامل‌ الزیارات، ص‌ 70.

15- اسراء، 82.

16- من‌ لا یحضر، ج‌ 2، ص‌ 446.

17- الحیاه`، ج‌ 2، ص‌ 140.

18- مفاتیح‌الجنان.

19- نهج‌البلاغه، خطبه‌ 182.

20- مقتل‌ خوارزمی، ج‌ 1، ص‌ 188.

21- نساء، 174.

22- کامل‌ الزیارات، ص‌ 200.

23- سفینه`‌البحار، ج‌ 2، ص‌ 413.

24- مقتل‌ مقرم.

25- مقتل‌ خوارزمی، (این‌ سخن‌ از رسول‌ خدا (ص) است)

27- زمر، 28.

28- فروع‌ کافی، ج‌ 4، ص‌ 561.

29- واقعه، 77.

30- نفس‌المهموم، 7.

31- فصلت، 41.

32- لهو، 54.

33- بحار، ج‌ 92، ص‌ 31.

34- پرتوی‌ از عظمت‌ حسین، 6.

35- انعام، 157.

36- فروع‌ کافی، ج‌ 4، ص‌ 565.

37- مزمل، 4.

38- کامل‌ الزیارات.

39- وسائل، ج‌ 4، ص‌ 857.

40- کامل‌ الزیارات.

 

نظرات شما عزیزان:

برچسب‌ها: امام حسین (ع) در قرآن,